Muzeum Uniwersyteckie w Toruniu
pl. Rapackiego 1
87-100 Toruń
tel. 56 611 27 00
muzeum@bu.umk.pl

www.muzeum.umk.pl

wstęp bezpłatny
wtorek – piątek: 10.00–16.00
Zwiedzanie dla większych grup należy umówić mailowo.

kierownik: dr hab. Mirosław A. Supruniuk
pracownicy: mgr Katarzyna Moskała, mgr Ewa Jabłońska

Muzeum Uniwersyteckie w Toruniu
Tworząc własne Muzeum Uniwersyteckie, toruńska uczelnia nawiązała do tradycji muzealnych takich uniwersytetów jak krakowski, warszawski, wrocławski czy wileński; wszelako tylko z nazwy – Muzeum Uniwersyteckie w Toruniu ma w założeniu inny charakter. Jest to o tyle zrozumiałe, że w porównaniu z uczelniami wymienionymi wcześniej, UMK nie posiada wnętrz, świadectw, artefaktów czy dokumentów równie długiej historii własnej, którymi mogłoby się chwalić. Stąd pomysł, by Muzeum łączyło rolę opiekuna tradycji i symboli Uniwersytetu z tworzeniem nowoczesnego warsztatu do badań dla historyków sztuki i kultury. Realizacja tego drugiego celu – na wzór uniwersytetów amerykańskich – jest możliwy dzięki wspaniałomyślności i darom Przyjaciół Uniwersytetu z całego świata. Trzeba wymienić tu kilka cennych darów: Wiesław Litewski, prof. UJ, ofiarował Uniwersytetowi kolekcję ponad 100 obrazów, ikon, mebli i przedmiotów użytkowych sztuki europejskiej i światowej z XVII–XX wieku; polski malarz mieszkający w Londynie, Aleksander Werner, podarował zbiór szkła rzymskiego, ceramiki greckiej i prekolumbijskiej, afrykańskiej rzeźby drewnianej, etruskiej terakoty, hinduskich przedmiotów artystycznych i broni powstałych między II wiekiem p.n.e. a wiekiem XIX n.e.; Maryla Żuławska, wdowa po Marku – wielkim malarzu – podarowała Muzeum kolekcję prac męża oraz jego brytyjskich i polskich przyjaciół, pomogła również przekonać Halimę Nałęcz do złożenia w Toruniu zbioru malarstwa polskiego i brytyjskiego będącego własnością londyńskiej Drian Gallery; Halina Oberlander powierzyła opiece Muzeum zespół kilkuset prac Marka Oberlandera z niemal nieznanego w Polsce, nicejskiego okresu jego twórczości; Oleńka Frenkiel przekazała w darze (oraz po części w depozycie) kilkaset prac malarskich i drugie tyle grafik i rysunków ojca, wybitnego malarza Stanisława Frenkla z Londynu; Ryszard Bilan z Paryża złożył w Muzeum kilkaset swoich prac malarskich, graficznych, rzeźbiarskich i rysunkowych. Największy dar składa się z setek mniejszych i większych donacji uzyskanych od polskich emigrantów: prace malarskie, rzeźby, zbiory archiwaliów, ale też przedmioty i pamiątki osobiste.
Powstanie Muzeum było możliwe dzięki życzliwości Rektora UMK prof. Jana Kopcewicza, który wyraził zgodę, by część gmachu po zlikwidowanym oddziale NBP w Toruniu, podarowanym na własność Uniwersytetowi Mikołaja Kopernika w 2003 roku, przeznaczyć na sale muzealne. W gmachu nazwanym Collegium Maximum pod opieką miejskiego konserwatora zabytków dokonano przebudowy wnętrz. Zachowując zabytkowy charakter pierwotnego układu, detale sufitów, klatki schodowej i okien, dostosowano budynek do nowych celów. Projekt adaptacji wnętrz gmachu, a także wyposażenia sali senatu i przyszłego Muzeum (szafy, gabloty, ławy i stele rektorskie) opracował architekt Andrzej Ryczek. Na parterze powstała reprezentacyjna Sala Rektorów UMK. Wysoko na ścianach zawieszono portrety rektorów Uniwersytetu od najstarszego, tj. prof. Ludwika Kolankowskiego, do współczesnych. Poniżej portretów, w pionowych gablotach, umieszczono zabytkowe togi rektorskie: tę należącą do pierwszego rektora UMK oraz wileńską togę prof. Władysława Dziewulskiego, jak również oryginalne insygnia rektorskie: łańcuch, berło i pierścień. Wysoka klatka schodowa oraz pierwsze piętro zajmują sale muzealne. Stała wystawa poświęcona jest sztuce polskiej w Wielkiej Brytanii w XX wieku. Muzeum Uniwersyteckie zainaugurowało działalność 19 stycznia 2005 roku dwiema wystawami. Pierwszą była ekspozycja pamiątek i fotografii związanych z nadaniem jesienią 2004 roku tytułu doktora h.c. UMK papieżowi Janowi Pawłowi II. Druga wystawa prezentowała ponad 100 grafik najwybitniejszego polskiego akwafortysty pierwszej połowy XX wieku – Konstantego Brandla (w 2001 roku Uniwersytet otrzymał w darze od siostrzeńca Brandla, Witolda Leitgebera z Londynu, ponad 1000 prac graficznych, rysunków, akwarel, gwaszy i pamiątek po artyście). W następnych latach organizowane były ekspozycje ze zbiorów Muzeum lub dzieł sztuki wypożyczonych, a każdej towarzyszył katalog lub folder.

dr hab. Mirosław A. Supruniuk

Dodaj komentarz