„Politechnika Warszawska i jej związki z Politechniką Lwowską” – spacer
Muzeum Uniwersytetu Warszawskiego zaprasza na kolejne spotkanie z cyklu „Uniwersytet Warszawy. Europejskie tradycje uczelniane”, które odbędzie się 27 czerwca. Tym razem będzie to spacer pt. „Politechnika Warszawska i jej związki z Politechniką Lwowską”, który poprowadzi dr Andrzej Ulmer. Spotkanie rozpocznie się o godz. 16.30 na pl. Politechniki 1.
Politechniki Warszawska i Lwowska w ostatnich dziesięcioleciach XIX w. i w okresie dwudziestolecia międzywojennego były najważniejszymi a zarazem jedynymi polskimi uczelniami ogólnotechnicznymi. Politechnika Warszawska ma dłuższą historię. Za jej pierwowzór uważa się Szkołę Przygotowawczą do Instytutu Politechnicznego powstałą w 1826 r., z inicjatywy Stanisława Staszica. Ze względu na dużą autonomię polityczną, jaką po Kongresie Wiedeńskim w Imperium Rosyjskim posiadało Królestwo Polskie, w szkole tej językiem wykładowym był język polski. Szkoła Przygotowawcza została zamknięta na skutek wybuchu powstania listopadowego. Przegrana Rosji w Wojnie Krymskiej zainspirowała kolejne rządy carskie do reform w dziedzinie techniki i edukacji, dzięki czemu w latach 1898–1899 powstały trzy uczelnie ogólnotechniczne: w Petersburgu, Warszawie i Kijowie. Warszawski Instytut Politechniczny im. Mikołaja II był państwową rosyjska uczelnią i w związku z tym wszystkie zajęcia w tej szkole odbywały się w języku rosyjskim. W 1915 r. Instytut Politechniczny przekształcił się w Politechnikę Warszawską, która odtąd stała się największą polską uczelnią ogólnotechniczną. Politechnika Lwowska jako wyższa uczelnia powstała w 1844 r. Od 1871 r. językiem wykładowym tej uczelni był język polski. Uczelnie te, zwłaszcza po 1915 r., ściśle współpracowały ze sobą. Wielu wykładowców i pracowników naukowych Politechniki Lwowskiej przeniosło się do Warszawy i podjęło pracę na Politechnice Warszawskiej. Można wśród nich wymienić takie postacie jak Maksymilian Tytus Huber, Maksymilian Thullie, Bohdan Stefanowski, Wacław Suchowiak, Kazimierz Drewnowski, Stefan Bryła, Witold Broniewski, Oskar Sosnowski. Postacią, która w szczególny sposób połączyła Politechnikę Warszawską i Politechnikę Lwowską, był Ignacy Mościcki – profesor chemii fizycznej i elektrochemii technicznej w uczelni lwowskiej, dwukrotny doktor honoris causa Politechniki Warszawskiej w latach 1924 i 1926.
Już teraz zapraszamy również na spacer w lipcu:
25.07.2018 – dr Adam Tyszkiewicz – „Dziedzictwo Uniwersytetu Warszawskiego: Stare Miasto” – spotkanie przed Kościołem św. Anny, Krakowskie Przedmieście 68
Serdecznie zapraszamy!