Uniwersyteckie Centrum Przyrodnicze im. Profesora Andrzeja Myrchy
ul. Ciołkowskiego 1J
15-245 Białystok
tel. 85 745 73 22
centrum.przyr@uwb.edu.pl

www.centrum.uwb.edu.pl

wstęp bezpłatny
poniedziałek – piątek: 9.00–15.00
sobota: 10.00–14.00

kierownik: dr Anna Matwiejuk
pracownicy: dr Janusz Kupryjanowicz, mgr Wiesław Mikucki

Uniwersyteckie Centrum Przyrodnicze im. Profesora Andrzeja Myrchy
Senat Uniwersytetu w Białymstoku uchwałą z dnia 29 września 1999 roku powołał w Instytucie Biologii Muzeum Przyrodnicze im. Profesora Andrzeja Myrchy, które oficjalnie zostało otwarte 26 października 1999 roku. Na 230 m2 jego powierzchni wystawowej prezentowanych było pięć wystaw.
Uchwałą z 7 lipca 2004 roku Senat UwB przekształcił je w jednostkę ogólnouczelnianą – Uniwersyteckie Muzeum Przyrodnicze im. Profesora Andrzeja Myrchy, które uchwałą z dnia 17 kwietnia 2013 roku zostało przemianowane na Uniwersyteckie Centrum Przyrodnicze im. Profesora Andrzeja Myrchy pozostające pod merytorycznym nadzorem Instytutu Biologii UwB.
Od czerwca 2015 roku Centrum mieści się w nowym budynku na kampusie Uniwersytetu w Białymstoku przy ul. Ciołkowskiego 1J, gdzie na 750 m2 powierzchni ekspozycyjnej prezentowanych jest jedenaście wystaw stałych i dwie czasowe oraz dwie ścieżki edukacyjne. Zwiedzanie wystaw jest bezpłatne; można je zwiedzać samodzielnie lub z przewodnikiem. Z młodzieżą szkolną prowadzone są lekcje muzealne i warsztaty edukacyjne. Uzupełnieniem działalności dydaktycznej są wykłady, prelekcje, pokazy slajdów i prezentacje multimedialne.
Zbiory Centrum liczą łącznie 4978 obiektów gromadzonych od 1980 roku. Są to: okazy dermoplastyczne fauny krajowej i stref polarnych; spreparowane owady tropikalne; zwierzęta – głównie bezkręgowce – mórz podzwrotnikowych; skamieniałości oraz minerały i skały z całego świata; fotografie i grafiki z fauną i florą różnych miejsc na Ziemi.
Centrum posiada unikatową, liczącą 1129 pozycji katalogowych, kolekcję naukową profesora Andrzeja Myrchy „Kości eoceńskich pingwinów z Wyspy Seymour” z pięcioma holotypami kopalnych pingwinów. Na bazie tej kolekcji powstało kilkanaście publikacji naukowych, a opracowanie części eksponatów było tematem rozprawy doktorskiej.